“Ga nou even weg, dit vind ik echt niet leuk” zegt moeder op boze toon tegen haar zoon. Als je de context niet zou weten dan zou je denken dat dit een dramatische dag is. Het tegenovergestelde is waar. Wat is het geval? De jongen in kwestie is geslaagd voor zijn VMBO en de moeder probeert een surprise party te organiseren voor haar zoon. Dat is niet makkelijk; dit alles gebeurt namelijk midden in de lockdown. Ik word van dit televisie fragment minstens zo boos als deze moeder. Maar dan wel op haar.
Kan je niet weggaan?
De jongen vertrekt na het super-blije verlossende telefoontje naar school en de moeder ziet haar kans schoon om een surprise party te organiseren. De jongen komt echter veel eerder terug dan gepland. Hij geeft duidelijk aan dat hij behoefte heeft om thuis te zijn; voor de moeder is het echter zo belangrijk dat het een surprise party wordt dat ze al haar troeven probeert in te zetten om hem zo lang mogelijk weg te houden: zijn vriendin, opa en oma…
Behoefte aan rust
Dat is niet waar hij behoefte aan heeft: hij wil gewoon even thuis zijn. De jongen in kwestie heeft, net als ik, ADHD. En op een dag waarop je te horen krijgt of je geslaagd bent heb je ongelooflijk heftige emoties; angst, verdriet, blijdschap. Dan is het heerlijk (en noodzakelijk) om een moment van rust te pakken in een vertrouwde omgeving. Dat belang van veiligheid en rust is zo ongelofelijk veel groter dan moeders idee voor een surprise party. Ik wordt gewoon weer boos als ik hier aan terugdenk. En begrijp me goed; de intenties van deze moeder zijn geweldig: ze gunt haar zoon het beste en wil hem verrassen. Maar haar idee voor een verrassingsfeest zou nooit zou nooit belangrijker mogen zijn dan zijn behoefte aan een moment van rust; even je emoties bij elkaar rapen.
Gebeurt ook op kinderfeestjes
Wat hier in het bewuste televisiefragment gebeurt zie ik ook tijdens mijn werk. Ouders halen zich van alles in het hoofd wat er moet gebeuren op het kinderfeestje. En niet alleen wat er moet gebeuren; het liefst zien ze het exact gebeuren zoals ze het in hun hoofd hebben gehaald:
- Iedereen komt tegelijk aan en gaat proosten voor ze een slok hebben genomen (is met volwassen moeilijk; met kinderen praktisch onmogelijk)
- Iedereen komt gekleed volgens een bepaald thema
- Exact om 11 uur stoppen we een groep 8 feest en dan nog een keer met zijn allen helemaal uit je dak gaan (terwijl de halve klas huilend afscheid staat te nemen)
Anders maar mooier
Ooit deed ik mee aan het televisieprogramma Adam zkt. Eva. Als ik daar iets heb geleerd is het dat je het beste mee kan veren met de situatie waarin je je bevindt. Staat de hele klas te huilen? Dan is het ongepast (en onmogelijk) om nog even met zijn allen te gaan springen. Maar misschien is dit einde wel veel mooier dan jij je ooit had kunnen bedenken: het is alleen anders.
Vallen de letters P, A, R, T en Y weg van je surpriseparty? Skip het verrassingseffect en maak er gewoon een geweldig en onvergetelijk feest van. Go with the flow.
